Jest to zestaw programów wykorzystywanych przez hakera w celu uniknięcia wykrycia podczas uzyskiwania nieautoryzowanego dostępu do atakowanego komputera. Haker może to osiągnąć poprzez podmianę plików lub bibliotek systemowych lub zainstalowanie modułu jądra. Haker instaluje rootkita po uzyskaniu dostępu na poziomie użytkownika do atakowanego systemu: najczęściej w tym celu łamane jest hasło lub wykorzystywana jest luka w zabezpieczeniach oprogramowania.

Termin "rootkit" wywodzi się ze środowiska Unix, jednak obecnie najczęściej stosowany jest w odniesieniu do technik wykorzystywanych przez autorów trojanów przeznaczonych dla systemów MS Windows w celu ukrywania obecności i aktywności szkodliwego kodu. Ze względu na to, że wielu użytkowników systemów MS Windows pracuje z prawami administracyjnymi rootkity coraz bardziej zyskują na popularności.